Cogito rozmyśla o poczuciu tożsamości, o duszy, odkupieniu i piekle, o Prometeuszu, Minotaurze, Kaliguli, Spinozie. Stawia pytania od wieków zaprzątające ludzką świadomość, kontempluje dzieła sztuki i naturę. Szuka sensu istnienia. Błądzi, ale też zdobywa się na postawę heroiczną: "bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny /w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy". Telewizyjny Pan Cogito, w okularach, skromnym paletku, poruszający się na tle obwiedzionego murem podwórka z jednym nędznym drzewkiem z boku, zewnętrznie przypomina postaci sprzed stulecia. Ale właśnie ten "nieporadny relikt przeszłości" dokonuje obrachunku sumienia "człowieka myślącego" XX wieku. Towarzyszy mu "sześć postaci z wyobraźni", wykreowanych przez aktorów Teatru Pantomimy - nie dublując, lecz dystretnie podkreślając poetyckie walory tekstu. Monodram w wykonaniu Zbigniewa Zapasiewicza (aktor stworzył także wybitną kreację jako radiowy Pan Cogito, w słuchowisku przez siebie reżyserowanym) na początku lat 80. krytycy uznali za eksperyment artystyczny, nowatorski w formie i w pełni udany. [PAT]
Autor sztuki: Zbigniew Herbert
Tytuł oryginalny: „Pan Cogito”
Produkcja: 1981
Premiera TV: 7 wrzesień 1981
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Pan Cogito
w składzie: Iljana Alvarado, Grażyna Chmielewska, Ryszard Kleczyński, Jolanta Pankowska, Andrzej Pankowski, Leszek Rosołek
02.170627
(POL) polski,
- BRAK ILUSTRACJI -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz