Kosmos (2006)

Według Witolda Gombrowicza Kosmos był powieścią o kształtowaniu się rzeczywistości, percepcji czy też relacji zawartej miedzy świadomością a rzeczywistością. Kosmos odnosił się też do samego słowa i języka, do narracji o rzeczywistości. W pozornie nieskładnych grach językowych przewija się w tle filozofia europejska, którą zresztą Gombrowicz bardzo dobrze znał.
Akcja zaczyna się kiedy dwaj młodzi mężczyźni wyjeżdżają do górskiej miejscowości (Zakopane); Witold postanawia odpocząć przed egzaminami, a Fuks chce oderwać się od męki pracy z niemiłym szefem. Ich uwagę i zmysły pochłania córka właścicieli pensjonatu, piękna i młoda mężatka Lena. Bohaterowie odkrywają wokół siebie dziwne ślady (powieszonego na drucie wróbla, strzałki na suficie prowadzące do powieszonego na nitce patyczka) i postanawiają przeprowadzić śledztwo. Im bardziej pragną uporządkować rzeczywistość, tym bardziej im się ona wymyka...





Autor sztuki: Witold Gombrowicz (adaptacja: Jerzy Jarocki)
Tytuł oryginalny: „Kosmos” (powieść)
Produkcja: 2006
Premiera TV: 5 wrzesień 2006

Reżyseria:
Jerzy Jarocki


Muzyka:
Stanisław Radwan


Obsada:
Oskar Hamerski
Witold

Marcin Hycnar
Fuks

Zbigniew Zapasiewicz
Leon

Anna Seniuk
Kulka

Małgorzata Kożuchowska
Lena

Mariusz Bonaszewski
Ludwik

Beata Fudalej
Kalasia

Bartłomiej Bobrowski
Ksiądz

Kamilla Baar
Lulusia

Wojciech Solarz
Luluś

Robert Jarociński
Tolo

Marta Chodorowska
Jadeczka



Notatki:
Spektakl zdobył wiele nagród: Nagrodę im. Tadeusza Żeleńskiego Boya (2006), przyznawana przez polską sekcję AICT dla Zbigniewa Zapasiewicza; Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida (2006), przyznawaną przez Samorząd Województwa Mazowieckiego, „w kategorii teatr”, dla Zbigniewa Zapasiewicza za rolę Leona; Nagrodę Dyrekcji Festiwalu Bałtyjski Dom w Sankt Petersburgu (2006); Feliksa Warszawskiego (2006) dla Jerzego Jarockiego za oraz dla Zbigniewa Zapasiewicza w kategorii „pierwszoplanowa rola męska” za rolę Leona.
Anna Burzyńska po premierze spektaklu pisała:
Jerzy Jarocki zapowiedział, że "Kosmos" to jego pożegnanie z Gombrowiczem. Ostatnie ogniwo w szeregu znaczonym słynnymi inscenizacjami "Ślubu" - historii o stwarzaniu rzeczywistości, porządkowaniu świata i własnej świadomości. Wydaje się, że "Kosmos" (abstrahując od jego artystycznej rangi) jest spektaklem ważnym jako osobista wypowiedź artysty niechętnie opowiadającego o źródłach, celach i metodzie swojej twórczości. Jeśli zamknie się oczy i posłucha monologów Witolda, okazuje się, że doskonale definiują one teatr Jarockiego, w którym artystyczna interpretacja umożliwia narzucenie realności sensu, a precyzyjnie, logicznie wyznaczane relacje i perfekcyjnie budowane role pozwalają na moment opanować chaos i grozę świata, przezwyciężyć egzystencjalną samotność i rozpacz? [PAT]


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)

02.170217
(POL) polski,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)