Ojciec - karczmarz gwałtownie się temu przeciwstawia. Domaga się nietykalności. "Jak król" - podchwytują Pijacy. Dzięki temu stwierdzeniu, niczym wskutek magicznego zaklęcia, sytuacja nagle się zmienia. Ojciec zaczyna być postrzegany jako ktoś "nietykalny" i "królewski". Henryk, zdawszy sobie z tego sprawę, w patetyczny sposób oddaje rodzicowi cześć, ugruntowując tym samym jego monarszy status. Ma bowiem nadzieję, że Ojciec - Król na mocy swej władzy przywróci Mani utraconą godność i czystość. A wówczas ślub, "przyzwoity" i unieważniający dawne grzechy, stanie się możliwy. Początkowo wszystko przebiega pomyślnie. Jednak niedługo przed ceremonią Henryk zaczyna obawiać się zdrady ze strony dygnitarzy. Nie jest też do końca pewien, jak powinien się zachowywać. Zdaje sobie sprawę, że bierze tylko udział w grze, a więc czymś niepoważnym, "głupim" jak sen. Postanawia jednak grać dalej i wygłasza "mądrą" przemowę, zyskując przewagę nad spiskowcami. Niebezpieczeństwo jednak wraca w osobie Pijaka, który grozi "dotknięciem" (czyli splugawieniem) Ojcu i Mani. Namawia też podstępnie Henryka, by obalił Ojca i sam wstąpił na tron. [PAT]
A↗
B↴
Autor sztuki: Witold Gombrowicz
Tytuł oryginalny: „Ślub”
Produkcja: 1992
Premiera TV: 7 grudzień 1992
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Ojciec i Król
Matka i Królowa
Henryk
Władzio
Mania
Pijak
Pijak
Pijak
Pijak
Kanclerz
Szef Policji
Biskup Pandulf
Dostojnik, Zdrajca I
Dostojnik, Zdrajca II
Dostojnik, Zdrajca III
Zbir I, Lokaj I
Zbir II, Lokaj II
Dama
Dama
Dama
Dama
Notatki:
Telewizyjna wersja przedstawienia powstała przy udziale Wideoteki Instytutu Teatru Narodowego.
Wikipedia (polski)
- Ślub (1983) - teatr tv, reż. Ryszard Major
03.170202
(POL) polski,
- BRAK ILUSTRACJI -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz